domingo, 25 de diciembre de 2022

Romper con tu mejor amiga (o tu mejor amigo...)

 Tal vez debería hacer un gran conjunto de posts de cosas que en mi adolescencia no estaban normalizadas y ahora sí, por lo que cuando buscaba ayuda en su momento no encontraba lo que buscaba. En este post, voy a hablar de uno de estos temas: romper con tu mejor amistad, concretamente con tu "mejor amiga" ya que este fue mi caso.

No entraré en detalles sobre mi historia con esta persona, ya que en mis posts intento evitar el cotillero y ceñirme a los datos que vayan a ser de utilidad para los lectores. Sin embargo, me parece esencial resumir nuestra historia de amistad de cinco años: nos conocimos en el instituto, todo bien, pero al año siguiente se volvió muy borde conmigo (nunca he llegado a saber porqué, pero a la larga han salido teorías como la envidia, la manipulación emocional por parte de su entonces pareja, y el hecho de que sus padres le echaban la bronca y la comparaban conmigo). Al tercer año exploté y la mandé a freír espárragos (por Whatsapp, ya que la gota que derramó el vaso fue por conversación a través de esa aplicación), durante unos días me perseguía en el autobús y me lanzaba miradas asesinas (no era consciente de su presencia, me percaté de ello porque los pasajeros me avisaban de que una chica me estaba mirando muy mal y que tuviera cuidado), meses más tarde se me acercó de buenas, no se disculpó pero volvimos a retomar la amistad, y tras unos cuatro año en los que fingía ser mi amiga, me ponía verde a mis espaldas y aplicó todo tipo de juegos psicológicos. Tras ese batiburrillo telenovélico digno de la Rosa de Guadalupe, medité durante unos meses cómo romper la amistad (¿porqué tanta meditación? pues por que me daba lástima que las amistades que teníamos en común se vieran afectadas) y cuando decidí dar el paso, ella se me adelantó, salió de nuestro grupo de amigos de Whatsapp, en un principio le escribí para saber qué había pasado, pero a la larga opté por pasar de esa persona, que no volvió a mi hasta cerca de un año y medio más tarde (tampoco sé exactamente porqué, pero las teorías rondaban por que había roto con su nueva pareja o que se había peleado con el resto de amistades), pero opté por hacerle la cruz.

Ahora que el contexto está más claro, volvamos al tema clave: romper con tu mejor amistad. Cuando opté por ello, no había posts al respecto, todo eran publicaciones relacionadas con romper con noviazgos, noviazgos tóxicos... por aquel entonces, tan solo encontré un post que hablaba sobre romper con tu mejor amistad, pero era demasiado sentimentalista y poco práctico. 

Tanto por mi experiencia por lo que he visto en personas cercanas, no hay un modo correcto de hacerlo, ya que hagas lo que hagas, la otra parte te señalará y te juzgará de un modo u otro, ya bien sea por la forma por la que has optado romper tu relación como por no ser tolerante con su comportamiento; así que de cara a este aspecto, lo mejor es siempre cortar por la vía con la que te sientas más cómodo. Si lo haces en persona, mejor evita hacerlo en un sitio privado como la casa de una de las partes, así cualquiera de los implicados puede irse cuando quiera.

Por otra parte, aconsejo evitar el victimismo (no me gusta este término y seguramente sea tema para otro post) y evitar las suposiciones. Es decir, aunque desde tu perspectiva tú eres el bueno y el otro el malo, es esencial dejar de victimizarse. Tal vez no merecías el trato que has recibido, pero es esencial analizar los malos entendidos e intentar entender la otra parte. Si tu amigo te trata mal porque ha discutido con un familiar y por eso está de malas, no le da derecho a tratarte mal, pero saber qué le ha llevado a comportarse así, ayuda a no guardar rencor.

¿Pero qué puede llevarte a cortar con tu amistad? Básicamente lo mismo que te lleva a cortar con una pareja: cambios de intereses, faltas de respeto de cualquier tipo, sentir que el tiempo que pasas con la persona te hace más mal que bien, pensar y repensar tus palabras y/o acciones por miedo a que la otra parte explote, todo gira a su alrededor mientras que tu persona pasa a ser un segundo plano (aunque lo estés pasando fatal por el motivo que sea), estar en diferentes etapas vitales (el ejemplo más claro: no es lo mismo un amiguito en preescolar que un amigo en la universidad), apego emocional patológico...

Finalmente, por ahí he leído que romper con tu mejor amistad puede llegar a ser tan duro como romper con tu pareja. Sinceramente no puedo afirmarlo ni desmentirlo, ya que en mi única ruptura romántica, fue algo mutuo y mantuvimos la amistad durante varios años hasta que el tiempo y los intereses nos terminaron de alejar; por lo que no hubo el más mínimo drama.




Esta foto la tomé en ese año tan especial de cambios en el que mandé definitivamente a freír espárragos a aquella supuesta amiga. La persona con la que tomaba el helado fue una amiga muy especial con la que inicié una amistad ese año, pero volvió a su país de origen y no interactuaba mucho en redes; por lo que el tiempo hizo el resto... No "rompí" con esa amiga de forma voluntaria ni planeada, pero es una persona que me supo mal perder; sin embargo, prefiero que las relaciones fluyan y no forzar nada, pues tanto en primera persona como hablando con otros, he podido apreciar como el forzar una relación (de amistad, de pareja o de cualquier tipo) es muchísimo peor, mientras que si sueltas respetuosamente y dejas ir, siempre queda el cariño y confianza respecto a esa persona.

1 comentario:

  1. 1. Pues em sembla un tema interessant. Jo no he romput així de forma violenta amb cap amic, sempre ha estat que ens hem distanciat. I això també fa molt de mal, perquè sempre et quedaràs amb el dubte de què va passar, perquè l'altra persona va decidir distanciar-se de tu. Crec que tant en aquests casos la comunicació és clau, però en general, ens fa por xerrar les coses.
    2. Després de llegir la teva història, trobo que t'hi hauries d'haver distanciat més aviat, que vas aguantar massa. No sé com hi pot haver gent així, que en persona té una cara i a la teva esquena parla malament de tu. Per altra banda, no sé què poden dir malament de tu, perquè ets molt bona persona.
    3. Idò jo trobo que per rompre amb el teu millor amic, primer de tot has de parlar amb ell, a veure si hi ha alguna manera d'arreglar els problemes i si veus que no hi ha manera de que pugueu recuperar l'amistat, et vas distanciant a poc a poc, sense fer-ho a males. Trigues a contestar al mòbil o l'ignores i després dius que no hi havies pensat, quan diu de quedar sempre et va malament, etc. Ja saps que jo soc molt d'indirectes.
    4. " ya que hagas lo que hagas, la otra parte te señalará y te juzgará de un modo u otro" No ho sé, jo no jutjo als amics que han fet el que deia al punt 3.

    Saludos,
    Laura

    ResponderEliminar

Me preparo 7 días antes de mi muerte (experimento)

     Estoy bien, no padezco ninguna enfermedad ni tengo motivos para irme tan pronto de este mundo. El motivo de este post y de este extraño...